“Zauria / Stigma / Estigma. Irene eta gero #7”.

Zauria.

Bai, hildako neskaren aita naiz. Nire alabaren aita naiz, jada inor ez dena.


If I am the father of somebody who currently is nothing then I wonder: who am I?


Camiseta de algodón negra, de manga corta. Con letras negras de vinilo termoadheridas al pecho. De difícil pero no imposible lectura.  La he llevado puesta en alguna de mis concentraciones. En muda respuesta a una pregunta recurrente.

El título de la obra hace referencia a mi marca o herida, invisible pero indeleble. Pues he sido marcado en esta vida con la muerte de mi hija. Siempre arrrostraré este comentario. Siempre seré el padre de la niña muerta, de la muchacha que murió violentamente atropellada en este paso de peatones el dieciocho de enero del año dos mil diecinueve.

Ampliación de la pieza.

Deja una respuesta

Introduce tus datos o haz clic en un icono para iniciar sesión:

Logo de WordPress.com

Estás comentando usando tu cuenta de WordPress.com. Salir /  Cambiar )

Imagen de Twitter

Estás comentando usando tu cuenta de Twitter. Salir /  Cambiar )

Foto de Facebook

Estás comentando usando tu cuenta de Facebook. Salir /  Cambiar )

Conectando a %s